ՄԻՋՈՑԱՌՈՒՄ՝ ՆՎԻՐՎԱԾ Դ. ՎԱՐՈՒԺԱՆԻ 130-ԱՄՅԱԿԻՆ ՄԵԾ ՄԱՍՐԻԿԻ ՄԻՋՆԱԿԱՐԳ ԴՊՐՈՑՈՒՄ
Մեր մեծերի բախտն էլ այս է`
Կա՛մ մեռնում են վաղաժամ,
Կա՛մ ընկնում են չարի ձեռքով`
Չունենալով գերեզման:
Հայոց մեծերին նվիրված այս խոսքերի մարմնացումը Դանիել Վարուժանի ծննդյան 130-ամյակին նվիրված միջոցառումն էր Մեծ Մասրիկի միջնակարգ դպրոցում:
Սրտառուչ այդ ցերեկույթը հանդիսատեսին տեղափոխեց այն շրջանը, երբ ապրում ու ստեղծագործում էր մեծ բանաստեղծը: Մասնակիցները սուրբ երկյուղածությամբ էին արտասանում վաղամեռիկ բանաստեղծի հայրենաշունչ բանաստեղծությունները, ասում ասույթներ` դրանք փակցնելով բանաստեղծի նկարի տակ: «Ձոն» բանաստեղծության խոսքերով գրված երգի կատարումը նորություն էր շատերի համար: «Հարճը» պոեմի մասին խոսելիս վերապրեցինք հեթանոսական շրջանի կյանքն իր գեղեցկությամբ ու զգացմունքներով: Ցերեկույթին որպես մասնակից հանդես եկան նաև ուսուցիչները:
Ապա անսովոր տեսարան բացվեց հանդիսատեսի առջև. դահլիճի մի անկյունում դրված էին երկանք, ցորենի կանաչ և հասած հասկեր, ցորեն, ալյուր, ջուր, լավաշ... Հասկանալի էր, որ պիտի խոսվեր «Հացին երգը» ժողովածուի մասին: Բայց անակնկալ էր նախապատրաստված կազմակերպիչների` (հ.լեզվի և գրականության ուսուցիչներ Ս. Մկրտչյանի և Ա. Գասպարյանի) կողմից: «Ցորյանի ծովեր» բանաստեղծության խոսքերով գրված երգի հանդարտ ու մեղմ երաժշտության մեղեդիների ուղեկցությամբ, հայկական տարազ հագած` ներս է մտնում Անին և իր ճկուն պարով ներկայացնում հացի արարումը` ցորենի ցանքից մինչև սեղանի հաց դառնալը: Մեր առջև ներկայացավ հայ կնոջ կերպարը` աշխատասեր,առաքինի, զուսպ ու ճկուն:
Բոլոր մասնակիցներն էլ զգում էին բանաստեղծի ողբերգությունը, սերը, հայրենասիրությունը, և նրանց շուրթերից հնչող ցանկացած բանաստեղծություն մեկ անգամ ևս վկայում էր Վարուժան-բանաստեղծի և Վարուժան-մարդու մեծության ու հանճարի մասին:
Ահա այսպես երբեք չի մոռացվի եղեռնազարկ բանաստեղծն ու նրա անմահ ստեղծագործությունները:
