Վանաձորի N17 ավագ դպրոցի 12ա դասարանում օրը սահյանական էր, լի էր աշնանային բույր ու շշուկով: Հայոց լեզվի և գրականության ուսուցչուհի Անուշ Սիմոնյանը կազմակերպել էր բաց դաս՝ նվիրված Համո Սահյանին՝ «Ինձ բացակա չդնեք» խորագրով:
«Հեղինակի աթոռ» մեթոդով կազմակորպվել էր հանդիպում Համո Սահյանի հետ՝ ժամանակի և տարածության մեջ: 
Տարվեց կենդանի հարցազրույց, որի ընթացքում պատասխանելով աշակերտների հարցերին՝ բանաստեղծը պատմեց իր ապրած կյանքի և անցած գրական ուղու մասին, նորովի ներկայացավ և՛ որպես մարդ, և՛ որպես բանաստեղծ: 
Աշակերտները իրենց սովորած բանաստեղծությունները ներկայացրին գեղեցիկ ասմունքով և հուզիչ երանգներով ներկաներին տարան մի ուրիշ աշխարհ…սահյանական պոզիայի կախարդական աշխարհ… այն բանաստեղծական հրաշք աշխարհ, ուր ջրվեժն ուշաթափվում է, թելիկ-մելիկ առուն իր գիրկն է առնում կարմիր մասուրն ու թռչում քարերի գլխով, հոգնած ամպը հոգին է ավանդում ծիածանի հոնքին, քարափները զարմացած իրար են նայում, լորը կտուցին ծիածան է տանում, իսկ աշունը… օրոր է ասում աշունն անտառին, բայց դեռ անտառի քունը չի տանում…
Ներկաները սահյանական պոեզիայի ու իրենց կանաչ-կարմիր երազների տաք ծվեններով գնացին –հասան զանգեզուրյան ձորերն ու քարայրները, հիացան հայրենի բնաշխարհի գույներով ու բույրերով, լսեցին կախարդական հնչյուններն ու խոնավ շշուկները…
Դասն ուղեկցվում էր աշակերտների պատրաստած տեսահոլովակներով, հայրենի բնաշխարհի պատկերներով: Ներկաները լսեցին հեղինակի կենդանի ձայնը, հնչեցին երգեր, որոնք գրված էին հեղինակի խոսքերով: Վերջում աշակերտները ներկայացրին քառաբաժան՝ բանաստեղծական տողերով:
Պատրաստել էին նաև թղթապանակ հեղինակի մասին, որը հանձնեցին տնօրենին:
Դասը հաջողված էր, ուսուցչուհին վայելում էր իր աշխատանքի արդյունքը: Տնօրենը գնահատեց և գովասանքի խոսք ասաց 12-րդ դասարանի աշակերտներին: