Մայիսի 16-ը թանգարանների միջազգային օրն է: Եվ ավանդույթի համաձայն՝ Խ.Աբովյանի տուն-թանգարանում նորից գեղեցիկ տոնահանդես էր կազմակերպել մեծ լուսավորչի անունը կրող դպրոցների աշակերտների մասնակցությամբ: Խորագիրը անփոփոխ էր՝ «Թանգարանը որպես ֆորմալ կրթության միջավայր«, և նվիրված էր հայոց ցեղասպանության 100-ամյակին: 
Աշակերտները իրենց ելույթները նվիրեցին հենց այդ տարելիցին` ընդգծելով մեր ժողովրդի ոչ միայն ողբերգական պատմությունը, այլև արդեն անկասելի պետականությունն ու վերահառնումը, լինելիության հավերժական խորհուրդը: 
Միջոցառումն սկսվեց Սևանի Խ.Աբովյանի անվան ավագ դպրոցի աշակերտներ Օլգա Գասպարյանի և Տիգրան Զաքարյանի` «պրելու ապրիլ« հանրահայտ երգի հիասքանչ կատարումով,այնուհետև ելույթ ունեցան Վաղարշապատի, Հրազդանի Աբովյանի անունը կրող դպրոցների աշակերտները: :
Ունկնդիրներին հիացրին մեր դպրոցի աշակերտները` Անի Պետրոսյանը /«Կռունկ»/, Մարինե Իշխանյանը /«Մարտիկի երգը»/, ասմունքի հանրապետական մրցույթի հաղթող Մերի Ստեփանյանը:
Հանդիպումը ուսանելի էր կրթադաստիարակչական առումով: Աշակերտները շրջեցին թանգարանի ցուցասրահներում, եղան Աբովյանների տոհմատանը, հաղորդակցվեցին Աբովյանի մանկապատանեկան տարիների սուրբ մասունքներին: Մեծ հետաքրքրությամբ լսվեց թանգարանների գիտաշխատող Արևիկ Ստամբուլցյանի բովանդակալից հաղորդումը արևելահայ գրականության նոր շրջանի մեծ հիմնադրի` Խ.Աբովյանի գրական ավանդների, խորիմաստ պատգամների, աշխարհաբարի սկզբնավորման աբովյանական հիմնադրույթների մասին: 
Թանգարանի տնօրեն Վ.Քոսակյանը սիրով ողջունեց իրենց հյուրերին, համոզմունք հայտնեց, որ համագործակցությունը հետագայում կդառնա մշտական և երկուստեք օգտակար: Նա միաժամանակ շնորհակալանքի խոսք ուղղեց ներկա դպրոցների տնօրեններին, հանդիպման կազմակերպիչներին:
Դպրոցի աշակերտների տոնական ելույթի, ընդհանրապես գրական այդ էքսկուրսիայի հաջողությունը մեծապես պայմանավորված էր դպրոցի դաստիարակչական աշխատանքների կազմակերպիչ Լաուրա Սոլոմոնյանի մանկավարժական հմուտ ղեկավարությամբ, որի համար աշակերտները հայտնեցին իրենց երախտագիտությունը:
Մշակութային այդ միջոցառումը հագեցած էր նաև այլ ձեռնարկումներով: Դիտեցինք «Անավարտ թռիչք» հայկական բարձրարվեստ ֆիլմը, քայլեցինք Աբովյանի անունը կրող բարեզարդ փողոցով` հիշելով հուզիչ երգի խոսքերը` նվիրված մեր ժողովրդի ամենամեծ նվիրյալին և նահատակին:
«Երանի թե մի օր հանկարծ Քանաքեռից իջնեիր Երևանին նայեցիր…»: 
Այո՛, Աբովյանը գերեզման չունեցավ, որ խնկարկումի արժանանար այսօր, բայց Աբովյանը ամեն հայի սրտում է և հոգում իր գործով, պատգամով` «Շունչդ տու՛ր, հոգիդ, բայց քո հայրենիք մի՛ տար թշնամեաց…»:
Անահիտ Ավետիսյան
Հայոց լեզվի և գրականության ուսուցչուհի